1.1. چالش های پیچیده پایداری در بخش مد
در دهه‌های اخیر، آگاهی فزاینده‌ای از این واقعیت وجود داشته است که صنعت مد، بخش خاصی از اقتصاد ناپایدار و مضر برای محیط‌زیست است.
همچنین مشکلات اجتماعی و اخلاقی قابل توجهی وجود دارد که می توان آنها را به جنبه های خاصی از تولید و مصرف مد ردیابی کرد.
بنابراین، طراحی، تولید و مصرف مد و پوشاک لباس بلوچی زنانه به شدت با چالش‌های توسعه پایدار و ابعاد مختلف آن، از محیط زیست گرفته تا اجتماعی-اقتصادی و فرهنگی مرتبط است در پاسخ به این چالش ها، رویکردهای متنوعی با دیدگاه پایدارتر کردن مد ظاهر شده است.
بحث در مورد مد پایدار در ابتدا بر کاهش اثرات مضر صنعت بر محیط طبیعی، تمرکز بر تولید و استفاده از انواع خاصی از منسوجات، به حداقل رساندن مصرف منابع، اصلاح فرآیند تولید (به عنوان مثال، با توجه به استفاده از برخی از مواد شیمیایی)، استفاده کارآمد از لباس بلوچی زنانه مشکی (ضایعات صفر)، و استفاده مجدد از آنها (بازیافت و بازچرخانی)، اخیراً تحت عنوان گسترده تر اقتصاد دایره ای
با گذشت زمان، درک پایداری در زمینه مد گسترش یافته و شامل مسائل اجتماعی و اخلاقی (شرایط کار و ایمنی در مغازه‌های عرق‌فروشی، تجارت منصفانه، و مسئولیت اجتماعی بخش مد) و سازمان‌دهی تولید و مصرف مسئولانه (مبادله، اشتراک گذاری، مصرف مشترک، اصلاح، استفاده مجدد، محدود کردن خرید مد، و نگرش های زیست محیطی در رابطه با نگهداری و شستشوی لباس).
طراحی و کیفیت ساخت لباس ها نیز برجسته شده است، از جمله کیفیت دوخت، انعطاف پذیری و سازگاری طرح ها، تنظیم طرح با نیازهای فیزیکی یا احساسی خاص، سرعت کمتر مد از نظر زنجیره های تولید کوتاه تر، تولید محلی، استفاده از مهارت های محلی و سنت های صنایع دستی، و تعبیه طرح ها در فرهنگ و میراث منطقه ای.
طراحی و تولید پوشاک با روحیه مد پایدار می تواند به شکل تولید در مقیاس کوچکتر با استفاده از پارچه های بادوام تر و باکیفیت تر با همکاری تولیدکنندگان داخلی، تولید بر اساس تقاضا و سفارشی، یا طراحی و تولید باشد.
لباس با معنای اجتماعی خاص، ریشه در ملاحظات فرهنگی خاص و الهام گرفته از آن لباس بلوچی است.
بنابراین، کیت فلچر [2] (xviii) تعریف زیر را ارائه کرد: «پایداری در مد و منسوجات یکپارچگی اکولوژیکی، کیفیت اجتماعی و شکوفایی انسان را از طریق محصولات، کنش، روابط و شیوه‌های استفاده تقویت می‌کند».
اصول پایداری در زمینه مد وجود دارد که می تواند توسط همه ذینفعان و فعالان بازار و همه بخش های آن (از طراحان مستقل تا تولید انبوه و از لوکس تا مد سوپرمارکت ارزان) اجرا شود و می تواند بر تمام مراحل محصول تأثیر بگذارد.
چرخه عمر و زنجیره تامین مد – از مفهوم اولیه محصول، از طریق تولید و توزیع آن تا مصرف و دفع به عنوان مثال، تخمین زده شده 80 درصد از هزینه زیست محیطی یک محصول در مرحله طراحی تعیین می شود.
از آنجایی که طراحان طبق تعریف در مرحله مفهومی اولیه توسعه لباس کردی شرکت دارند و می توانند بر تمام مراحل بعدی تولید و استفاده از مد تأثیر بگذارند، اشاره شده است که آنها می توانند نقش کلیدی در پایدارتر کردن مد داشته باشند به هر دو صورت مثبت و منفی، به تأثیر مد بر محیط زیست کمک می کند.
رویکرد به ویژگی و دامنه وظایف احتمالی که طراحان در این رابطه با آن مواجه هستند یا انجام می دهند نیز در دو دهه اخیر تکامل یافته و پیچیده تر شده است. دو رویکرد اصلی برای پایداری طراحی مد قابل تشخیص است.
اولین مورد به عنوان رویکرد طراحی فن محور نامیده می شود و بر مشارکت طراحان در به حداقل رساندن تأثیرات منفی راه اندازی فعلی صنعت مد، با کلمات کلیدی از جمله تنظیم مجدد، تعمیر و اصلاح سیستم های موجود تولید و مراحل خاص تمرکز دارد. چرخه عمر پوشاک (با تمرکز بر نوآوری در انواع الیاف، مدیریت زنجیره تامین و بازیافت).
با این حال، چنین «رویکرد کاهش ریسک اغلب محدودیت‌هایی را برای حل مشکلات ایجاد می‌کند، در حالی که شرایط زیربنایی ایجاد شده را می‌پذیرد.
رویکرد دوم که به‌عنوان اکو محور یا طراحی برای پایداری شناخته می‌شود، خواستار مشارکت عمیق‌تر طراحان در بازتعریف و بازاندیشی سیستم مد است و اقتصاد بازار سنتی و پارادایم‌های تولید و مصرف را زیر سوال می‌برد.
از این منظر، همانطور که توسط فلچر مطرح شده است، طراحان ممکن است از «فرصت هایی برای مشارکت با پایداری که فراتر از محصولات فردی یا چرخه عمر محصول است، بهره مند شوند.
- منابع:
- تبلیغات:
