این شوق گل تازه شروع شده است بدین ترتیب بین سالهای 332 تا 30 ق.م. پس از میلاد، گونه های جدید شروع به شناسایی و استفاده می کنند.
در میان شاخ و برگ، درخت زیتون، پیچک اروپایی، لورل و مرت از جایگاه خاصی برخوردارند از طرف گل، ما مشتاق یاسمین هندی، خشخاش، گل دیواری، گل خطمی، بید، کروناریوم داوودی، گل ذرت شرقی، کک، شاهی از کرت، شکوه صبحگاهی، هلیوتروپ نوبی، زنبق دره، زنبق سیبری یا زنبق هستیم.
این یونانیان بودند که پس از فتح مصر، انواع جدیدی و به ویژه گل رز بنفش گرانبها را به ارمغان آوردند در این زمین های مساعد برای کشت، صنعت گل شروع به توسعه کرد: بنابراین ما شاهد تولد یک بازار واقعی بودیم که تولید و فروش گل را در مقیاس بزرگ سازماندهی کرد.
در آن زمان فروش گل از چهار مجرای اصلی می گذشت: بازار، گل فروشی ها، غرفه های نیمه دائمی و تجار دوره گرد.
در روم منحط، گل ها ضروری شدند کشت خارج از فصل در حال توسعه است (گلخانه هنوز اختراع نشده است، محصولات با آب گرم می شوند) و کشت “در بالای زمین” نیز (گل ها در گاری های در معرض نور خورشید رشد می کنند) مهمتر از همه، رومی ها شروع به واردات گل های گلدانی از کامپانیا و مصر برای تامین نیازهای خود کردند.
گل هایی مانند گل رز، بنفشه، مرزنجوش و گل به در پمادها و عطرها استفاده می شود در آن زمان تولید گل به قدری توسعه یافته بود که گاهی اوقات کشت آن به هزینه کشت محصولات غذایی انجام می شد سپس انتقادات شدیدی شنیده می‌شود که مشکل نابرابری را برجسته می‌کند: تاج گل‌ها نشانه ثروت و صفا می‌شود، اما همچنین برای برخی، نوید تلطیف اخلاق و زوال شهر است.
سرانجام سقوط روم پیامدهای جدی برای دانش گل در اروپا داشت این هم در باغبانی و هم در پزشکی و گیاه شناسی سیر قهقرایی دارد و با گسترش نفوذ کلیسای اولیه مسیحی، استفاده از گل کاهش یافت.
این تا حد ممنوعیت گل در زندگی عمومی و هر آنچه مربوط به دین است پیش می رود.
